Xazinadagi boylik meniki emas

Har safar sulton Abdulhamidxonning poyabzali yirtilganda uni o‘zi qaytadan tikib ta'mirlab olar edi.

Saroy xizmatchilari undan "Nega yangi poyabzal sotib olmaysiz" - mamlakatning boyligi o‘z qo‘lingizda-ku? - deb so‘rashganida, sulton: "Xazinadagi boylik meniki emas - xalqniki, men musulmonlarni xaqini o‘z extiyojim uchun sarflay olmayman, axir men bu yerga ularni bexuda sarflash uchun emas, uni muxofaza qilish uchun kelganman" - der edi.

Shu sababdan u o‘z kasbi bo‘lmish duradgorlik bilan shug‘ullanib, yog‘ochdan xar xil buyumlar yasar, xizmatchilar esa, buyumlarni bozorda sotib kelishar, bundan tushgan pulni sulton o‘zi va oilasi extiyoji uchun sarflar edi.

Sulton Abdulxamidxonni taxtdan ag‘darishgach, uning saroyiga talonchilar ishonch bilan, katta boylik umidida "xoynaxoy sulton cheksiz boylikni yashirgan bo‘lsa kerak" - degan xayolda kirishadi.

Talonchilar biror teshik tuynukni xam qoldirmasdan, xammayoqni tintuv qilib chiqishgach, u yerdan bor yo‘g‘i, taxorat qilish uchun suv to‘ldirilgan obdasta, artinish uchun sochiq va joynamozdan bo‘lak xech narsa topa olmaydilar va noumid xolda u yerdan qaytib chiqib ketadilar.

©️ Obidxon Xamidov tarjimasi